زنی زیبا با چهره‌ای درخشان که سرمه‌ای در دست دارد و آماده است تا آن را به چشمانش بکشد. در پس‌زمینه، شهر باستانی کرمان به‌طور محوی دیده می‌شود، نمادی از بردن چیزی ارزشمند به جایی که خود از آن برخوردار است. فضایی سرشار از عناصر فرهنگی شرقی اطراف را پر کرده است.
یک شمایل شاعرانه و زیبا با چهره‌ای درخشان و سرخ شده که در نوری نرم و طلایی ایستاده است. حالت چهره‌اش بازتابی از دگرگونی دارد، گویی توسط یک اکسیر جادویی لمس شده است. ردای او یا لباسش از رنگی مات و برنزی به طلایی درخشان تبدیل می‌شود که نماد قدرت عشق در تبدیل فلز عادی به چیزی گران‌بهاست. پس‌زمینه ساده است، با بافت‌های ظریف و رنگ‌های گرم که فرایند اسرارآمیز کیمیاگری و تغییر درونی را تداعی می‌کند.
صحنه‌ای زنده و هماهنگ با حضور بلبل‌های پرجنب‌وجوش که با ظرافت پرواز می‌کنند و به نظر می‌رسد که مسحور موسیقی شده‌اند. نوازندگان در حال نواختن آلات موسیقی هستند و حالت چهره‌شان پر از شور و حرارت است. فضا گرم و شاد است و نور طلایی خورشید از میان درختان عبور می‌کند و زیبایی طبیعت و موسیقی را در هم می‌آمیزد. این حالت، یادآور نغمه‌های الهی داوود است، زمانی که پرندگان و نوازندگان در یک سمفونی مسحورکننده از صدا و زندگی با هم متحد می‌شوند.
تصویری وهم‌آلود و سورئال از یک پروانه ظریف که با یک سنجاق فلزی به صفحه‌ای متصل شده، گویی که به صلیب کشیده شده است. بال‌های پروانه، شکننده و پیچیده، به نظر می‌رسد با حسی از ترس و درد می‌لرزند. صحنه در برابر یک دفترچه قدیمی و فرسوده با خطوط محو و آثار جوهر قرار دارد. فضا تاریک و ملامت‌برانگیز است و وحشت این زیبایی اسیر شده را به تصویر می‌کشد. سایه کم‌رنگی از بال‌های پروانه حس حرکت را تداعی می‌کند، علی‌رغم اینکه در قید است، و تنش میان زندگی و مرگ را برمی‌انگیزد.
شخصیتی جذاب با موهایی وحشی و آشفته و چهره‌ای گلگون، با لبخندی از سر شادی و سرخوشی ایستاده است. لب‌های او کمی باز است، گویی در حال خواندن شعری است. پیراهن او شکافته و باز است که طبیعت بی‌پروای او را نمایان می‌سازد. در یک دست، بطری سنتی شراب (صراحی) را نگه داشته و دست دیگرش به صورت بیانی حرکت می‌کند، انگار که در جریان یک غزل غوطه‌ور است. فضا آکنده از آزادی خلسه‌آور است و نور نرم و گرمی با نشانه‌هایی از حرکت‌های چرخان، نمایانگر هم آشفتگی و هم زیبایی این لحظه است.