سلام می‌دهدت شاهِ بی‌خیالی‌ها
درختِ گم شده‌ای بینِ خشک‌سالی‌ها
شکست خورده‌ِٔ مغرورِ بی سرانجامی
که زخم خوردهِٔ دردست و گوش‌مالی‌ها
اگر بهار پیِ نوبهارِ تازه رسد
بگو چه سود مرا هست ازین توالی‌ها؟
شبیهِ یک شبهم، هیچکس نمی‌داند
چگونه آمده‌ام من درین حوالی‌ها؟
بیا مصوتِ من باش، صورِ اسرافیل!
بیا که بگذرد این روزگارِ لالی‌ها
کدر شدند همه چشم‌هایِ مردم من
کجاست فرصتِ دیدارِ با زلالی‌ها؟