شعر

یک سرود است جهان
و هزارش تعبیر
و به هر نغمه
نوایی همراه

گر چه
ما هم مثل علف‌ها
رهگذارانِ فصلی دنیا هستیم

پس چه خوانیم و چه گوییم؟!
که آهنگِ زمان تیز‌تر است!

و صدامان در باد
همچنان وزوزهٔ زنجره‌ها:
سست و گنگ و گذراست!