هجرت من نخست از خویشتن بود
وقتی کسی مرا صدا نزد،
از خود بیرون شدم
جسمم از من جدا ماند،
صدایی ناخوش یافت
چهره‌ام اما شبیه می‌نمود
هرچند، آن دیگر من نبودم
آن عاشق نبود
رویایی نداشت
و گفته‌هایش
به خونابهٔ کلمات آلوده بود
روحی در او نمی‌چرخید
و در چشمانش
بهت ابدی
مردی بود که مرده بود